آیا فضانورد شدن خطرناک است؟ - وبلاگ پتول

به گزارش وبلاگ پتول، شاید آرزوی همه در کودکی یا نوجوانی سفر به فضا باشد اما این آرزو در بزرگسالی گاهی جای خود را به ترس می دهد زیرا خیلی ها سفر به فضا را به عنوان سفری بی بازگشت تصور می نمایند. اما برای فائق آمدن بر این ترس، بهتر است با خطرات فضانورد شدن به صورت جدی و علمی آشنا شوید.

هر چقدر که فضای خارج از جو خطرناک به نظر می رسد، فضانورد بودن هم به همان نسبت حرفه ای غیرقابل پیش بینی و پرمخاطره است. با اینکه می توان به راحتی بر رخدادهای وحشتناکی که در اکتشافات فضایی رخ می دهد اشاره نمود اما تأثیرات درازمدت فضانوردی بر انسان هنوز برای ناسا و دیگر انجمن ها و سازمان های فضایی نامعلوم و پوشیده است. فضانوردان از هنگام پرتاب به فضا از زمین تا نشستن دوباره و فرود آمدن روی زمین با خطرات زیادی روبرو هستند.

تیک آف یا بلند شدن از زمین

در 28 ژانویه سال 1986، همه خدمه که سوار بر فضاپیما شده بودند بعد از تیک آف ناموفق شاتل فضایی چَلنجر کشته شدند. مهر و موم یکی از شکاف ها باز شد و شاتل درست 73 ثانیه پس از تیک آف منهدم و تکه تکه شد. در اثر این سانحه، 5 فضانورد و دو متخصص کشته شدند. تقریباً 5 ثانیه قبل از انفجار شاتل، دودی خاکستری رنگ از موشک پرتاب در هوا پخش شد. این موشک پرتاب با یک مخزن بیرونی برخورد کرد و پایان منفجر شد و کل فضاپیما و خدمه در آتش سوختند.

بازگشت به جو و نشستن روی زمین

ممکن است مأموریت فضانورد بدون هیچ مشکل و تکان مهلکی تا زمان رسیدن به زمین ادامه پیدا کند. اما باید بگوییم که این آخر ماجرا نیست زیرا جو زمین سد ضخیمی دارد که گرمای فوق العاده زیادی فراوری می نماید. این سد یا مانع زمین را در برابر شهاب سنگ ها و دیگر اشیایی که در فضا شناورند محافظت می نماید. با این حال، فضاپیماها باید از بدنه خود محافظت نمایند که دچار گرمای بیش از حد و انفجار در زمان بازگشت به زمین نشوند. اهمیت یک شاتل فضایی بی عیب و نقص در حادثه شاتل کلمبیا آشکار گشت؛ زمانی که فضاپیما در بدو ورود به جو متلاشی شد. این سانحه به علت اندازه کمی از سوخت به وجود آمد که در زمان تیک آف با باله ها برخورد نموده بود. سوخت در باله سوراخی ایجاد کرد و منجر به انفجار ناگهانی شد.

پس از ورود به جو و بازگشت از فضا

مدت ها زندگی در فضا ممکن است برای فضانوردان مسائل جسمی و روانی شدیدی ایجاد کند که شامل کمبود کلسیم و مواد معدنی استخوان ها خواهد بود. علاوه بر این، فضانوردان بر حسب مدت زمانی که در فضا سپری می نمایند از افت عضلانی رنج خواهند برد. کاهش در توانایی جذب مواد مغذی در سیستم گوارشی و مجرای روده و کاهش مهارت های حرکتی ظریف به وضوح در فضانوردان مشاهده می گردد. کم خونی، نقص در سیستم ایمنی و افزایش خطر سنگ کلیه بسیار رایج است. بسیاری از این عوارض جسمی جبران پذیر و قابل درمان هستند.

تأثیرات درازمدت

به گفته ناسا، در خصوص تأثیر درازمدت فضانورد بودن بر روی سلامت هنوز چیز زیادی معین نشده است. هیئتی به وسیله ناسا در سال 1970 تشکیل شد تا بر روی گروه کوچکی از فضانوردان آزمایشاتی انجام دهند. این تحقیق به وسیله کمیته فرایندها و سیاست پژوهش انسانی از مرکز فضایی جانسون تا سال 1992 مورد تأیید نبود. زیرا این تحقیق فقط بر روی نرخ مرگ و میر در میان فضانوردان مطالعه می کرد اما کشفیات مهم دیگری عایدش نشده بود.