معرفی بلیله و خواص درمانی آن - وبلاگ پتول

به گزارش وبلاگ پتول، درختی است تنومند به ارتفاع حدود 20 متر با ساقه های ضخیم، برگ های آن پهن، سبز تیره، چرمی شکل، ساده و سرنیزه ای و میوه اش تخم مرغی شکل، سر آن باریک، پوست آن زردِ مایل به سفید و غبارآلود می باشد.

نویسنده: صمصام صانعی

نام علمی:

Terminalia bellirica (Gaertn) Roxb، نام فرانسه Myrobalan و نام انگلیسی آن Belleric myrobalan می باشد. نام های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، بلیله، بلیلج، بهیره و باهرا نامیده شده است.

تیره گیاه:

Combretaceae

نوع گیاه:

درخت

تعیینات ظاهری:

درختی است تنومند به ارتفاع حدود 20 متر با ساقه های ضخیم، برگ های آن پهن، سبز تیره، چرمی شکل، ساده و سرهمه ای و میوه اش تخم مرغی شکل، سر آن باریک، پوست آن زردِ مایل به سفید و غبارآلود می باشد.

طبیعت بلیله:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن کمی سرد و خشک است.

بیشتر بخوانید: فواید و مضرات خوراکی های دیروز و امروز

رویش جغرافیایی:

در نواحی مرطوب جنگلی هند انتشار داشته و به ندرت در نواحی کشورهای دیگر رویت شده است.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در بلیله:

سه جزء گلوکوزیدی، گلوکوز، آلاجیک اسید، گالیک اسید و تانن در آن تعیین شده است.

بخش مورد استفاده:

پوست و قسمت بیرون از دانه بلیله

نحوه مصرف:

با دستور پزشک

خواص درمانی:

ضد تب و قبض کننده، ضد سرفه و مخدر، رفع کننده حالات صفراوی و ضد سردرد، دباغی کننده معده و صفرابر، اشتهاآور و تقویت کننده معده، افزاینده دید چشم و قطع کننده رطوبت های جاری از دهان می باشد. ضمناً برای بیماری های روده مستقیم و مقعد، سوء هاضمه، یبوست و بواسیر هم مفید است.

منبع مقاله :

صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.

منبع: راسخون