سریع ترین قطار های جهان را بشناسید؛ پرواز بدون بال - وبلاگ پتول

به گزارش وبلاگ پتول، سریع ترین قطار های جهان از خاور دور تا صحرای عربستان و شمال آفریقا مسافران را از پروازهای کوتاه مدت بی نیاز کرده اند. اما سریع ترین قطارها در کدام کشورها چه شهرهایی را بهم متصل می کنند؟

وبلاگ پتول - الهام زهره وند: از آنجایی که جهان با تغییرات اقلیمی روبرو است، پروازهای کوتاه مدت برای بسکمک از مسافران مجذوب کننده به نظر نمی رسند. پدیده flygskam (شرم پرواز) که از اسکاندیناوی شروع شده است، در حال حاضر الهام بخش بسکمک از مسافران است تا وابستگی خود را به خطوط هوایی کاهش دهند.

تا زمانی که کسی خلاف آن را ثابت کند، راه آهن پرسرعت موثرترین جایگزین سفرهای هوایی در مساقت های تا 1100 کیلومتر (700 مایل) است.

جابجایی مسافران با قطار بین مراکز شهر با سرعت 290 کیلومتر در ساعت (180 مایل در ساعت) یا بیشتر، ترکیبی قانع کننده از سرعت و راحتی را ارائه می دهد.

توانایی ریل در جابجایی سریع تعداد زیادی از افراد، آن را بسیار کارآمدتر از مفاهیم اثبات نشده و کم ظرفیت مانند هایپرلوپ می کند.

کدام کشورها قطار سریع السیر دارند؟

از دهه 1980، صدها میلیارد دلار در راه آهن های نو پرسرعت و پرظرفیت در سراسر اروپا و آسیا سرمایه گذاری شده است. این تحول از طریق شرکت ژاپنی Shinkansen و Train a Grand Vitesse (TGV) در فرانسه شروع شده است.

در دهه گذشته، چین با ایجاد یک شبکه راه آهن نو به طول 38 هزار کیلومتر که تقریبا به هر گوشه از آن کشور می رسد، به رهبر بلامنازع جهان در بخش حمل و نقل ریلی تبدیل شده است.

اسپانیا، آلمان، ایتالیا، بلژیک و انگلیس در حال توسعه شبکه اروپایی با کشورهای دیگری هستند که انتظار می رود این تلاش تا دهه 2030 ادامه داشته باشد.

در سال 2018، آفریقا اولین راه آهن سریع السیر خود را با افتتاح خط البراق در مراکش راه اندازی کرد و به نظر می رسد مصر تا قبل از پایان دهه 2020 به این باشگاه بپیوندد.

در جاهای دیگر جهان، کره جنوبی، عربستان سعودی و تایوان راستاهای پرسرعت ایجاد کرده اند و هند، تایلند، روسیه و ایالات متحده از جمله کشورهایی هستند که متعهد به ساخت راه آهن های نو شده اند تا قطارها با سرعتی بسیار بالا بین شهرهای بزرگ حرکت کنند؛ سرعتی بیش از 250 کیلومتر در ساعت (155 مایل در ساعت).

اما در سال 2022 با سریع ترین قطارهای جهان به کجا می توان سفر کرد؟

چین در ارائه خدمات قطار Maglev در جهان پیشتاز است.

1: مگلو شانگهای - 460 کیلومتر در ساعت/286 مایل در ساعت (چین)

سریع ترین قطار عمومی جهان نیز منحصربه فرد است؛ این تنها راه ارتباطی در جهان است که در حال حاضر مسافران را با استفاده از شناور مغناطیسی (Maglev) به جای چرخ های فولادی معمولی روی ریل های فولادی حمل و فرودگاه پودونگ شانگهای را به ایستگاه جاده لانگ یانگ در مرکز شهر متصل می کند.

حدبیشتر سرعت تجاری این قطار 460 کیلومتر در ساعت است و سفر 30 کیلومتری را تنها در هفت و نیم دقیقه تکمیل می کند.

بر اساس فناوری آلمانی، قطارهای Maglev در امتداد یک راستا بالاتر از خط آهن پرواز می کنند و آهنرباهای قدرتمند یک سواری فوق العاده نرم و بدون اصطکاک را فراهم می کنند.

با استفاده از تجربه به دست آمده از بیش از یک دهه فعالیت منظم، چین اکنون قطارهای Maglev خود را با سرعت 600 کیلومتر در ساعت (373 مایل در ساعت) توسعه داده است و برنامه های بلندپروازانه ای برای شبکه ای از Maglev ها، از جمله خط بین شانگهای و هانگژو دارد.

قطارهای فاکسینگ چین می توانند 1200 مسافر را با سرعت 350 کیلومتر بر ساعت حمل کنند.

2: CR400 ‘Fuxing - با 350 کیلومتر در ساعت/217 مایل در ساعت (چین)

چین علاوه بر داشتن طولانی ترین شبکه خطوط پرسرعت در جهان، اکنون سریع ترین قطارهای برنامه ریزی شده روی کره زمین را دارد.

قطارهای CR400 Fuxing با حدبیشتر سرعت تجاری 350 کیلومتر در ساعت (217 مایل در ساعت) حرکت می کنند، اما در آزمایش با پیروزیت به سرعت 420 کیلومتر در ساعت (260 مایل در ساعت) رسیده اند.

قطارهای فاکسینگ از نسل های قبلی قطارهای سریع السیر که مبتنی بر فناوری وارداتی از اروپا و ژاپن بودند، ساخته شده اند.

این خانواده شگفت انگیز از قطارها، با طول حدبیشتر 16 خودرو و با حدبیشتر ظرفیت 1200 مسافر، دارای ویژگی های نوی از جمله بازی روی جایگاه، نمایشگرهای شیشه ای هوشمند، شارژ دستگاه های بی سیم، کابین های هوشمند و حتی انواع طراحی شده برای شرایط آب و هوایی متفاوت و عملکرد مستقل است.

سریع ترین انواع CR400 در حال حاضر در راستاهای اصلی پکن-شانگهای-هنگ کنگ و پکن- هاربین تردد می کنند.

قطارهای بین شهری اکسپرس آلمان به کرم های سفید معروف هستند.

3: ICE3 - با 330 کیلومتر در ساعت/205 مایل در ساعت (آلمان)

برند معروف جهانی InterCity Express آلمان (ICE) خانواده بزرگی از قطارهای سریع را پوشش می دهد که در راستاهای مختلف مستقر هستند.

با این حال، سریعترین عضو خانوادهWhite Worm ICE3 - کرم سفید - با سرعت 330 کیلومتر در ساعت (205 مایل در ساعت) است که از سال 1999 در دسترس بوده است. از سال 2002، زمان سفر بین دو شهر را از دو ساعت و 30 دقیقه به تنها 62 دقیقه کاهش داده است.

سرعت کار معمولی کرم سفید 300 کیلومتر در ساعت (186 مایل در ساعت) است، اما ICE3 مجاز است در زمان های حرکت با تاخیر تا 330 کیلومتر در ساعت حرکت کند.

حدبیشتر سرعت این قطار 368 کیلومتر در ساعت (229 مایل در ساعت) است که در حرکت های آزمایشی به دست آمده. کلید پیروزیت عملکرد ICE3 شانزده موتور الکتریکی است که در سراسر قطار هشت واگنی توزیع شده است و 11000 اسب بخار نیرو تولید می کند.

ناوگان ICE3 در سراسر آلمان فعالیت می کند و شامل قطارهایی برای راستاهای بین المللی است که شهرهای بزرگ آلمان را به پاریس، آمستردام و بروکسل متصل می کند.

این طرح همچنین اساس خانواده قطارهای سریع السیر زیمنس Velaro را تشکیل می دهد که برای نسل دوم قطارهای بین المللی خود به اسپانیا، روسیه، ترکیه، چین و یورواستار فروخته شده است.

قطارهای TGV فرانسه اولین سرویس پرسرعت اروپا بودند.

4: TGV - با 320 کیلومتر در ساعت/198.5 مایل در ساعت (فرانسه)

فرانسه دارنده طولانی مدت رکورد سرعت جهانی قطارهای معمولی است که در 3 آوریل 2007 با سرعت خیره کننده 574.8 کیلومتر در ساعت (357 مایل در ساعت) ثبت شد، با سرعت 150 متر در ثانیه که تقریباً دو برابر حدبیشتر برنامه ریزی شده معمولی است. Train a Grand Vitesse یا همان (TGV) در سرتاسر جهان به عنوان پیشگام فناوری راه آهن پرسرعت شناخته می شود.

اولین شبکه اختصاصی پرسرعت اروپا هنوز هم شناخته شده ترین و پیروز ترین آن است که فراتر از مرزهای فرانسه توسعه پیدا می کند. صنعت راه آهن فرانسه از زمان جنگ جهانی دوم به تدریج مرزهای امکان پذیر با قطارهای معمولی را جابجا کرده است و رکوردهای موجود را در سال های 1955 (331 کیلومتر در ساعت)، 1981 (380 کیلومتر در ساعت) و 1990 (515.3 کیلومتر در ساعت) شکسته است.

امروزه خطوط پرسرعت از پاریس به لیون، مارسی، بوردو، نانت، استراسبورگ، لیل، بروکسل و لندن با قطارهایی با سرعت 320 کیلومتر در ساعت در برخی راستاها می فرایند. در طول 40 سال گذشته، قطارها در طول چندین نسل با توسعه شبکه تکامل یافته اند.

TGV های نارنجی نمادین دهه 1980 جای خود را به قطارهای پیشرفته تر دوپلکس با ظرفیت بالا داده اند که قادر به تردد در کشورهای همسایه از جمله آلمان، سوئیس و اسپانیا هستند.

راه آهن پرسرعت نیز یک پیروزیت بزرگ صادراتی است، زیرا فناوری TGV در 30 سال گذشته به اسپانیا، کره جنوبی، تایوان، مراکش، ایتالیا و ایالات متحده فروخته شده است.

دماغه بلند در قطارهای شینکانسن ژاپن برای کاهش آلودگی صوتی در تونل ها طراحی شده است.

5: JR East E5 - با 320 کیلومتر در ساعت/200 مایل در ساعت (ژاپن)

ژاپن در سال 1964 مفهوم راه آهن پرسرعت نو را به جهان معرفی کرد و همچنان به عنوان یک رهبر جهانی، مرزهای سرعت، ظرفیت و ایمنی را در خطوط شینکانسن خود جابجا می کند.

در حالی که بیشتر Shinkansen ها، در حال حاضر با حدبیشتر سرعت 300 کیلومتر در ساعت (186 مایل در ساعت) کار می کنند، E5 قطارهای گلوله خطوط راه آهن شرق ژاپن (JR East) با سرعت 320 کیلومتر در ساعت (200 مایل در ساعت) در Tohoku Shinkansen که از شمال توکیو امتداد دارد به شین-آوموری حرکت می کند.

هر قطار دارای 731 جایگاه و 32 موتور القایی الکتریکی است که 12 هزار و 900 اسب بخار قدرت دارد. E5 ها که از آلیاژ آلومینیوم سبک وزن ساخته شده اند، دارای تعلیق فعال هستند که به آنها اجازه می دهد پیچ ها را با سرعت های بالاتر رد کنند.

دماغه فوق العاده بلند لوکوموتیوهای این قطار برای کاهش صدا در هنگام ورود قطارها به تونل ها با سرعت بالا طراحی شده است.

این قطار در سال 2011 معرفی شد. 59 قطار ا زاین نوع ساخته شد و از سال 2016 نیز از آنها در شمال آئوموری در هوکایدو استفاده شده است که از طریق تونل 54 کیلومتری (33.5 مایلی) زیر دریای سیکان در زیر تنگه سوگارو به جزیره اصلی هونشو ژاپن متصل می شود.

البراق مراکش سریع ترین قطار آفریقاست.

6: البراق با 320 کیلومتر در ساعت / 198.5 مایل در ساعت (مراکش)

اولین و تا کنون تنها راه آهن پرسرعت اختصاصی آفریقا در نوامبر 2018 افتتاح شد که شهر بندری طنجه را به کازابلانکا در مراکش متصل می کند.

البراق که برگرفته از نام اسبی است که پیامبر اسلام را به معراج برد، اولین مرحله از شبکه پرسرعت 1500 کیلومتری (930 مایلی) کشور مراکش است.

این قطار که از قطارهای برقی دو طبقه TGV Euroduplex ساخت فرانسه است تا سرعت 320 کیلومتر در ساعت (200 مایل در ساعت) در یک خط نو اختصاصی 186 کیلومتری (116 مایلی) بین طنجه و کنیترا کار می کنند.

این پروژه 2 میلیارد دلاری همچنین شامل ارتقاء 137 کیلومتری (85 مایلی) موجود بین رباط و کازابلانکا برای سرعت های بالاتر بود و زمان پایان سفر را از 4 ساعت و 45 دقیقه به تنها 2 ساعت و 10 دقیقه کاهش داد.

هنگامی که خط نو پیشنهادی به کازابلانکا ساخته شود، زمان سفر به 90 دقیقه کاهش پیدا می کند.

البراق رکورد سرعت ریل آفریقا را نیز در اختیار دارد؛ در طول آزمایش های پیش از خدمت در سال 2017، یکی از 12 قطار ساخت آلستوم در خط نو، به سرعت 357 کیلومتر در ساعت (222 مایل در ساعت) رسید. و این یعنی بیش از دو برابر سریع ترین قطارهایی که در حال حاضر در قاره آفریقا اجرا می شود.

اسپانیا در 30 سال گذشته سرمایه گذاری زیادی در راه آهن پرسرعت انجام داده است.

7: AVE S-103 - با 310 کیلومتر در ساعت/193 مایل در ساعت (اسپانیا)

اسپانیا در سال 1992 با استفاده از فناوری TGV وارد شده از فرانسه، به باشگاه پرسرعت ها پیوست. از آن زمان، قطارهای فوق سریع خود را توسعه داده و طولانی ترین شبکه خطوط اختصاصی راه دور اروپا را ساخته است که از مادرید به سویا، مالاگا، والنسیا، گالیسیا و بارسلونا حرکت می کند.

AVE، مخفف Alta Velocidad Espana (اسپانیایی با سرعت بالا) معمولاً با حدبیشتر سرعت تجاری 310 کیلومتر در ساعت (193 مایل در ساعت) عمل می کند. غرور ناوگان قطارهای S-102 Talgo و S-103 Velaro هستند که دومی از بستگان قدرتمندتر ICE3 آلمان است.

S-103 با حدبیشتر سرعت 350 کیلومتر در ساعت (217 مایل در ساعت) و با ظرفیت 404 جایگاه، خدمات مشترکی را با قطارهای سریع السیر تالگو S-102 را بین دو شهر بزرگ اسپانیا به اشتراک می گذارد.

در جولای 2006 یک S-103 رکورد سرعت ریلی اسپانیا را با سرعت 404 کیلومتر در ساعت (251 مایل در ساعت) به ثبت رساند. این عدد در آن زمان یک رکورد جهانی برای قطار مسافربری تجاری اصلاح نشده بود.

برای چندین دهه، راه آهن های اسپانیا به دلیل سرعت کم و تأخیرهای طولانی معروفیت داشتند، اما طی 30 سال گذشته AVE در سراسر کشور سفرهای طولانی مدت را متحول و با توسعه شبکه برای دسترسی به تمام نقاط اسپانیا، انقلاب کرده است.

قطارهای KTX کره جنوبی مدت زمان سفر را به نصف کاهش داده است.

8: KTX با 305 کیلومتر در ساعت / 190 مایل در ساعت (کره جنوبی)

از سال 2004، کره جنوبی به سرعت شبکه راه آهن های پرسرعت خود را توسعه داد و خطوط کلاسیک را دور زد، جایی که زمین های سخت و ناهموار زمان سفر را کند و غیررقابتی می کرد.

با شروع راستا سئول-بوسان در سال 2004، قطارهای KTX می توانند تا 330 کیلومتر در ساعت (205 مایل در ساعت) حرکت کنند، اگرچه حد معمول 305 کیلومتر در ساعت (190 مایل در ساعت) است. قطارهای نسل اول KTX-I مبتنی بر فناوری TGV فرانسه، زمان سفر سئول-بوسان را از چهار ساعت به تنها دو ساعت و 15 دقیقه یعنی نصف، کاهش داده است.

کره جنوبی یکی از تنها چهار کشور در جهان است که همراه با فرانسه، ژاپن و چین قطاری با سرعت بیش از 420 کیلومتر در ساعت (260.4 مایل در ساعت) توسعه داده است. نسل نو نمونه اولیه HEMU-430X در سال 2013 به سرعت 421.4 کیلومتر در ساعت رسید و رکورد قبلی سرعت ریل کره ای، معادل 352.4 کیلومتر در ساعت را که از طریق نسل دوم قطار KTX HSR-350x ثبت شده بود، شکست.

نوترین قطارها از فناوری بومی استفاده می کنند و دارای کابین های آب بندی شده تحت فشار و شیشه های سه جداره برای کاهش صدا و از بین بردن آزار مسافران در بسکمک از تونل ها هستند.

با حدبیشتر دو حرکت در هر ساعت در راستاهای اصلی و قطارهایی به طول حدبیشتر 20 خودرو، KTX یک سیستم حمل و نقل انبوه پرسرعت است که صدها میلیون مسافر را در سال حمل می کند. قطارهای KTX همچنین سئول را به گوانجو، موکپو و یئوسو در جنوب کشور و گانگنونگ در شمال شرقی کره جنوبی متصل می کند، که دومی برای خدمت به شهر میزبان بازی های المپیک زمستانی پیونگ چانگ در سال 2018 ساخته شده است.

قطارهای پیکان قرمز یا Frecciarossa ایتالیا می توانند به سرعت 400 کیلومتر در ساعت برسند.

9: Trenitalia ETR1000 با 300 کیلومتر در ساعت/186 مایل در ساعت (ایتالیا)

قطارهای تندرو خیره کننده Frecciarossa (فلش/پیکان قرمز) راه آهن دولتی ایتالیا در سال 2017 به عنوان پاسخی به رقیب خصوصی نو معرفی شد.

آنها که برای حدبیشتر سرعت 400 کیلومتر در ساعت (250 مایل در ساعت) طراحی شده اند، با طراحی ساده فلش مانند، توان خروجی 10 هزار اسب بخار را دارند.

اگرچه این قطار برای حدبیشتر سرعت 360 کیلومتر در ساعت در خدمات مسافری مجاز بود، اما یک قطار در آزمایشی در سال 2016 به سرعت 394 کیلومتر در ساعت (245 مایل در ساعت) دست یافت.

قطارهای 200 متری دارای 457 جایگاه در چهار کلاس هستند که شامل کلاس های راحت استاندارد، بیزینس، ممتاز و درجه یک و کامل می شود، که کلاس آخر تنها 10 جایگاه راحت دارد و سرویس های شامل این بلیت را به مسافر ارائه می دهد.

خدمات پیکان قرمز در سراسر شبکه پرسرعت T شکل ایتالیا، تورین، میلان و ونیز را در شمال به بولونیا، فلورانس، رم و ناپل در مرکز و جنوب این کشور متصل می کند.

برنامه های حرکت تجاری معمولی این قطار تنها به حدبیشتر سرعت 300 کیلومتر در ساعت (186 مایل در ساعت) نیاز دارند، اما حتی این مورد نیز تحولی در سفرهای بین شهری در ایتالیا ایجاد کرده است، و سهم بازار راه آهن از راستاهای کلیدی مانند میلان-رم را به اندازه قابل توجهی افزایش داده و به انحلال اخیر شرکت هواپیمایی ملی ایتالیا - آلیتالیا کمک کرده است!

پس از آزمایش های گسترده در دو سال گذشته، راه آهن دولتی ایتالیا در سال 2022 با TGV های فرانسوی در راستا میلان-پاریس رودررو خواهد شد. و با توسعه قطار پر سرعت ایتالیا قطارهای پیکان قرمز جایگزین قانع کننده ای برای TGV های قدیمی خواهند بود.

دسته دیگری از فلش های قرمز ایتالیا به اسپانیا تحویل داده می شوند، جایی که آنها با سرویس های داخلی AVE و Ouigo Espana در راستاهای پرسرعتی که از مادرید حرکت می کنند، رقابت خواهند کرد.

قطارهای حرمین عربستان سعودی برای مقابله با گرمای بیابان اصلاح شده اند.

10: راه آهن سریع السیر حرمین با 300 کیلومتر در ساعت / 186 مایل در ساعت (عربستان)

گرمای خفه کننده و طوفان های شن به عنوان محیط ایده آل برای قطارهای الکتریکی پرسرعت پیشرفته شناخته نمی شوند، اما راه آهن سریع السیر حرمین عربستان سعودی (HHR) ، شهرهای مقدس مکه و مدینه را با سرعت 300 کیلومتر در ساعت (186 مایل در ساعت) به یکدیگر متصل می کند.

با استفاده از 35 قطار تالگو ساخت اسپانیا که به طور ویژه برای بیابان هایی در دمای 50 درجه سانتیگراد (122 فارنهایت) توسعه پیدا کرده و به روز شده اند، سفر 450 کیلومتری (279 مایلی) فقط دو ساعت طول می کشد.

هر قطار دارای 13 واگن با ظرفیت 417 مسافر در کلاس اقتصادی یا تجاری است و HHR ظرفیت 60 میلیون مسافر در سال را دارد. در زمان اوج ازدحام جمعیت در طول حج تمتع سالانه مکه، که طی آن بیش از دو میلیون مسلمان از اماکن مقدس این شهر بازدید می کنند، مورد استفاده قرار می گیرد.

از زمانی که HHR در سال 2018 افتتاح شد، روشی محبوب برای سفر بین مدینه و مکه شده است، جای تعجب نیست که سفر جاده ای بین مکه و مدینه تا 10 ساعت طول می کشد.

منبع: سی ان ان